از اواخر قرن نوزدهم و با شروع عصر صنعتی و پس از آن عصر مدرن ، بعلت افزایش روز افزون نیاز بشر به انرژی ، و تامین آن با استفاده از سوختهای فسیلی نظیر زغال سنگ و نفت و … به تدریج مقدار متنابهی از انرژی نهفته در درون زمین به همراه دی اکسید کربن آزاد شد.
به طوری که طی ۱۰۰ سال گذشته زمین بطور غیر طبیعی حدود ۰٫۷۴ درجه سلسیوس گرمتر شده است.
و این موضوع باعث نگرانی دانشمندان شده است بطوریکه اگر این روند تا سال ۲۱۰۰ ادامه پیدا کند باعث خشکسالی شدید و گرمای سوزان و توفانهای وحشتناک خواهد شد.
در جهان در سطوح بالای حاکمیتی تلاشهایی برای جلوگیری از روند گرم شدن زمین انجام شده و در حال پیگیری ست.
از جمله جلسه اخیر روسای جمهور پنج کشور بزرگ صنعتی که صرفا در مورد این معزل بود .
و همچنین معاهده کیوتو
قبلا هم اشاره کردم که دانشگاه کیوتو ژاپن یکی از قطب های علمی دنیا در زمینه محیط زیست است.
پروتکل Kyoto به صورت قانونی اهداف و جدول‌های زمانبندی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای کشورهای صنعتی شده‌ای که پروتکل Kyoto را تصویب کرده‌اند، تعریف می‌کند.
حال سوال اساسی این است
ما بعنوان یک صنعتگر چه باید بکنیم ؟
.
.
پاسخ واضح است
صرفه جویی در مصرف انرژی
تا کمتر نیاز به سوزاندن سوختهای فسیلی برای تامین انرژی و برق باشد.
این مقدمه را ارائه کردم تا به دوست داران مطالبم در فضای مجازی این نوید را بدهم که بزودی مطالب سلسه واری را در مورد صرفه جویی انرژی در دستگاههای تزریق پلاستیک ارائه خواهم کرد.