اقیانوسها دو سوم سیاره ما را فراگرفته اند.آنها نیمی از اکسیژن تنفسی ما را فراهم می کنند و آب و هوای ما را معتدل می کنند. و شغل و دارو و غذا ایجاد می کنند و همچنین ۲۰ درصد از پروتئین مصرفی جهان را تامین می کنند .
مردم فکر میکنند که اقیانوسها آنقدر وسیع هستند که تحت تاثیر فعالیتهای انسانی قرار نمی گیرند.
اما یک خطر جدی اقیانوسها را تهدید میکند به نام اسیدی شدن آب اقیانوسها. که در حقیقت بخش دوم تغییرات آب و هوایی و پدیده گرم شدن زمین است.
اقیانوسها ۲۵ درصد دی اکسیدکربنی را که ما در اتمسفر منتشر میکنیم جذب می کنند و این تنها یکی از خدمات اقیانوسها به ماست چرا که دی اکسید کربن یکی از گازهای گلخانه ایست که باعث تغییرات آب و هوایی می شود.
همچنان که ما مقدار بیشتری دی اکسید کربن وارد هوا می کنیم ، اقیانوسها نیز مقدار بیشتری از آن را جذب میکنند و این همان چیزی ست که باعث تغییرات شیمیایی آب اقیانوسها می شود.
وقتی دی اکسید کربن در آب دریا حل می شود درگیر یک سری واکنش های شمیایی می شود. هرچه دی اکسیدکربن بیشتری وارد آب اقیانوسها شود PH آب اقیانوسها کمتر می شود و در حقیقت آب اسیدی تر می شود و کل این فرآیند “اسیدی شدن آب اقیانوسها” نام دارد.
همانطور که در نمودار فوق مشاهده می کنید همزمان با افزایش پیوسته میزان دی اکسیدکربن در اتمسفر ،مقدار دی اکسید کربن محلول در آب اقیانوسها نیز افزایش یافته و PH آب نیز کاهش میابد.
اکنون میزان اسیدیته اقیانوسها ۲۶ درصد نسبت قبل از دوران صنعتی جهان افزایش یافته است که مستقیما نتیجه فعالیتهای انسانی ست.
اگر ما تولید و انتشار دی اکسیدکربن را کاهش ندهیم انتظار می رود اسیدیته اقیانوسها تا پایان قرن جاری ۱۷۰ درصد افزایش یابد.
این نرخ اسیدی شدن ۱۰ برابر بیشتر از ۵۵ میلیون سال گذشته است.
۵۵ میلیون سال پیش اقیانوسها یک روند اسیدی شدن را تجربه کرده اند که منجر به مرگ تعداد زیادی از آبزیان شده است. ما به سمت چنین واقعه ای پیش می رویم.
بررسی ها نشان می دهد بعضی از گونه ها حالشان خوب است اما بسیاری به وضع موجود واکنش منفی نشان داده اند.
یکی از نگرانی ها این است که با افزایش دی اکسید کربن محلول در آب ، غلظت یونهای کربنات در آب دریا کاهش می یابد. این یونها در حقیقت مثل آجرهای سازنده لاک بسیاری از آبزیان هستند مثل خرچنگ و صدف و مرجان.
آنها به این یونهای کربنات احتیاج دارند. با کم شدن یونهای کربنات ، ساختن پوسته برای این آبزیان سخت می شود و حتی در عمق های پایین لاک آنها در آب حل می شود.
با PH مورد انتظار ما در پایان این قرن ، پوسته صدف در مدت ۴۵ دقیقه در آب حل می شود.
پیش بینی شده با روند فعلی تا پایان قرن اخیر ۷۰ درصد مرجانهای آب سرد دنیا در معرض حل شدن قرار می گیرند.
اما راه چاره چیست؟
پاسخ ساده است : کاهش انتشار دی اکسید کربن در اتمسفر